Ja echt! Onze Victor werd al 6!

 Onze Victor was zo gelukkig! Hij had elke dag afgeteld en nu was het zover!

 Op een vraag of hij een vuurwerkje durfde vasthouden kwam het duidelijke antwoord: "Natuurlijk! Ik ben al 6!". ;-)

 We kregen een uitgebreid relaas over de vorige dag... Over zijn mama die een taart had gebakken...dde taart die mislukt was...mama die opnieuw was begonnen... Midden in de nacht!!!

 Gezondheid, lieve jongen!!!

De taart werd met veel smaak opgegeten! Ik ben zeker dat de mislukte taart nooit zo lekker had kunnen zijn!!! ;-)

Opzij opzij opzij, de carnavalstoet komt voorbij...

Gewoon enkele sfeerbeelden van onze stoet...onder de stralende zon! 

Proficiat, lieve Niloh!

 De jarige kindjes volgden elkaar op. Nu was onze Niloh aan de beurt! We zongen ons hele repertoire...(Nederlands, Engels, Frans!)

 De kleuters juichten zo luid ze konden. Maar onze Niloh genoot ondertussen van andere dingen ;-). "Ik zie niks meer!"...

 Zijn mama had echte kunstwerken gemaakt! Onze Niloh had ons al verwittigd. Maar ik had nog nooit van een Minion gehoord... Wat een prachtstukken waren het!

 Het was zonde om die mooie taarten in stukken te snijden. Die eer liet ik graag aan Nicky ;-)

Er is gesmuld van de Minions!Ook kleine zus kwam even mee proeven. De grote broers hadden geluk want er was genoeg taart over om ook bij hun vriendjes te trakteren!

Bravooooo, Rik!

 Het was de speciale dag van onze Rik. Ook hij werd al 5!  Met veel zorg had hij een kroon gekozen en al wat erbij hoorde.

 Het vuurwerkje moest eerst even wachten. Onze Rik wou een hele goeie wens uitkiezen... Ik hoop zo dat die wens uitgekomen is!

 Zijn grote zus, Lisa, had cakejes gemaakt. Nog nooit had ik zo'n mooie kleur slagroom gezien! Knap gedaan, Lisa!

 Even proosten op onze jarige jongen! En dan smikkelen maar! De cakejes zagen er niet alleen prachtig uit. Ze smaakten héérlijk!

Je kan op de gezichtjes zien met hoeveel smaak ze opgegeten zijn! ;-)

Naar het ziekenhuis!

 Met de schoolbus werden we naar het Imelda ziekenhuis van Bonheiden gebracht! Daar werden we opgewacht door een lieve mevrouw die ki-lo-me-ters met ons rondwandelde! ;-)

 Eerst gingen we de ziekenwagen! Whaauw! Vol ontzag keken mijn schatten toe.

 Het werd helemaal tof toen we ook nog eens in de ziekenwagen mochten gaan. Nicole, onze begeleidster heeft er ons alles over verteld!! Het hoogtepunt was toch wel toen de lichten en de sirenen werden opgezet. Manman, wat een lawaai!

 Nadien gingen we naar een kapel. Wat waren mijn kindjes stil en flink!

 Een stagaire heeft ons stapsgewijs verteld wat er gebeurt als je op spoed terecht komt. Ons Hannah was het slachtoffertje van dienst, ons Marie was haar mama en onze Niloh haar papa.

 Toen Hannah was aangereden, kwam ons  verpleegster Morgane er als eerste bij.

 Ook onze dokter Niels kwam kijken hoe het met haar ging.

 Iedereen mocht een beetje dichter komen zitten zodat ze konden zien hoe ons Hannah een armbandje met haar naam kreeg én hoe er een infuus werd aangesloten.

 Nadien mocht iedereen eens naar het hartje van onze Lucas komen luisteren...

 Na dat hele verhaal gingen we naar de kinderkamer van de spoed. Ook daar een hele uitleg en heel wat vragen van mijn geïnteresseerde schatten.

 De volgende halte was op radiografie. Dat rontgenapparaat kan alleen foto's maken van harde dingen. Voel eens aan je lip... Is dat hard? Nee, die zullen dus niet op de foto staan. We kregen er een hele duidelijke uitleg.

 Iedereen bleef aandachtig luisteren. ik was zo fier!

 Hop, met z'n allen in de lift naar de 4e verdieping!

 We wandelden héél stil over de gang van de kinderafdeling... Dan gingen we naar het ziekenhuisklasje. Na een uitleg kwam de vraag: "Bij wie mag ik een gips aanbrengen?" Er waren 7 kleuters die het wel zagen zitten ;-). Na een aftelversje was onze Niels het slachtoffertje...

 Hij koos een gips met dino's op.Die werd harder en harder en...keihard!

 Ohoh...De zaagmachine werd bovengehaald. Slik... Maar onze dappere jongen gaf geen kik!

Gelukkig, de gips kon er weer af. Enneu...je zal de gips op een keer wel eens bij je thuis zien opduiken... ;-)

Happy birthday to onze Anton!

 Zo fier als een gieter zat onze Anton op de stoel! We zongen ons hele repertoire...

 Doe maar een wens , lieve jongen!

 Mmmmmm! De cake zag er overheerlijk uit! Vooral de snoepjes waren erg in trek!

 Iedereen heeft drinken, iedereen heeft cake. Maar nee, we mogen pas eten als we op onze jarige getoost hebben! Gezondheid, Anton! Smakelijk eten!

Er werd gesmuld dat het een lieve lust was! ;-)

Lieve, prachtige, schattige baby Laïza op bezoek

 Op 3 januari is het kleine zusje van onze Lean geboren. Wat waren we blij dat ze bij ons op bezoek zou komen!!! Oooohhhh! Wat een schatje!

 Onze Lean vond het uitdelen van de snoepjes heel leuk! ;-)

 Voor iedereen een zakje! En hoe goed mijn liefjes het ook weten...als ze een zakje snoep in de handen krijgen, vergeten er veel kleuters "dank je wel" te zeggen. ;-)

Hoe fijn om Laiza te kunnen zien groeien. Voor je het weet dartelt ze op de speelplaats rond!